نسخه آزمایشی

تاریخچه لردگان

از قدیم الایام اقوام و طوایف متعددی از جمله اتابکان لر در این مکان زندگی می‌کردند، با توجه به آثار تاریخ نشان از وجود تمدن‌های کهن در این منطقه است که به هزاره ششم و هفتم قبل از میلاد بر می‌گردد از غنی‌ترین نواحی باستانی کشور بحساب می‌آید، چنین بر می‌آید که این شهرستان دارای قدمت تاریخی و آثار باستانی بسیاری در دوران خود می‌باشد و نشان از فرهنگ و قدمت و تمدن چندین هزار ساله دارد که با آداب و رسوم مردم عجین شده و نوع نگرش خاصی و فرهنگ بومی اصیل را در شهرستان‌های مشابه هم بوجود آورده است شهر لردگان، مرکز شهرستان لردگان است که به دلیل داشتن آب و هوای مساعد و محیط و موقعیت جغرافیایی مناسب از مهمتری ن مکان‌های زیستی در ایران به شمار می‌رود.

هسته اولیه شهر لردگان در گذشته نسبتاً دور (حدود هشتصد سال پیش) در کنار زمین‌های کشاورزی و نزدیک سرچشمه برم تشکیل می‌شود، این شهر که در گذشته چهره روستایی داشته به سه محله دشت‌آباد، میان‌جوی و محله آخونده محدود می‌شده است.

اینکه لردگان مشخصاً از چه زمانی برای اسکان فصلی و به دنبال آن اسکان همیشگی انتخاب شده است روشن نیست. اما قدیمی‌ترین سند تاریخی در مورد این شهر را می‌توان در سفرنامه ناصرخسرو یافت. او در صفحه 116 سفرنامه خود در مورد لردگان هک آن را لوردغان خواند چنین می‌نویسد: «... و به لوردغان رسیدم که از ارجان تا آنجا چهل فرسنگ بود و آن لوردغان سرحد پارس است و از آنجا به لنجان رسیدم و بر درواز شهر نام سلطان طغرل بیک نوشته دیدم و از آنجا به شهر اصفهان هفت فرسنگ بود...»

لیارد می‌نویسد: از شهرهای قدیم بختیاری یکی ایزج(ایذه) است که معروف به مال میر است و دیگری لوردگان که واقع است در جانکی سردسیر. از زمان رو به ضعف گذاردن حکومت لر بزرگ تا به قدرت رسیدن حکومت مقتدر و متمرکز صفویه سلسله‌هایی که در ایران به قدرت می‌رسند به دلایل متعدد از جمله صعب‌‌العبور بودن منطقه امکنا بسط قدرت خود در منطقه را نیافتند.